دیگه نمیاد

نگو یک روز می یادش

این حرف را باور ندارم

آخه دیگه آسمون خیلی دلش گرفته

هر وقت من را میبینه یک جوری شرمنده میشه

از این سیاه زندگی از این عذاب که ساخت برام

مثل عروسک های قصه ها، از این قفس که ساخت برام

شرمنده میشه و بازم دلش می خواهد یک چیز بگه

گریه میگیره چشماش را

دوباره بارونی میشه

اما قسم به عشقمون هرچی بباری تو کمه

آخه نمی دونی که جاش چقدر تو چشمام خالیه