قرار ما این نبود

 

 از اولش هم تو این خونه تنهام گذاشتی و هر دفعه به هر دلیلی که ازم دلگیر شدی نیومدی و قهر کردی

من موندم و سکوت و تنهایی؛ من موندم غم و یه مشت حرف و خاطره...تا یه روز که مرگت رو بهونه کردی نیومدی..

.دیگه ننوشتی...اما من موندم...من نوشتم...من نالیدم و من با هر کلمه از حرفام زجه زدم هوار کشیدم و عشقمو تو هر کلمه فریاد کشیدم

!دست و دلم دیگه به نوشتن نمیره. دیگه دوست ندارم بنویسم...یا بهتر بگم از بس نوشتم و تو فقط خوندی خسته شدم.

قرار ما این نبود

من این وبلاگ رو نه می‌شناختم و نه هیچ وبلاگی رو خونده بود و فقط نوشتن رو دوست داشتم..

یه روز از همون روزای عاشقی گفتی که اینجا رو می‌کنیم خونمون خونه عشقمون و جفتی می‌نویسیم

هر چی که دلمون خواست اما تو حتی یک بارم ننوشتی