حرف زدن با خدا

تاحالا شده دنبال خدا بگردین تا باهاش حرف بزنین؟ یا بدونه اینکه معصومی را واسطه قرار بدین ازش چیزی بخواین؟ یا بجای اینکه از بقیه بخواین براتون دعا کنن خودتون برین و با خدا حرف بزنین؟
به نظر من که اینهمه واسطه لازم نیست. حتی اگه گناهکارترین آدم باشیم حتی اگه بدترین کارهارو هم کرده باشیم بازم میتونیم باهاش حرف بزنیم بگیم که اشتباه کردیم و بخوایم که ما رو ببخشه.... حتی می تونیم بشینیم و باهاش درد و دل کنیم... کی راز دار تر از خدا؟

یه خاطره: یک شب بدترین اتفاقه ممکن برام پیش اومده بود و من حتی نتونسته بودم یه قطره براش اشک بریزم... شب شد و همه خوابیدن ، فکر کردم همه خوابیدن ولی انگار یکی بیدار بود....آره....خدا بیدار مونده بود که حرفهای منو بشنوه......براش درد و دل کردم ، گفتم خدایا چرا اینجوری شد؟ تو که می تونستی این کارو نکنی و....
یه قطره اشک از گوشه چشمم سر خورد پایین.....ولی احساس کردم خدا داشت زار زار برای من گریه می کرد....قطره اشکمو پاک کردمو چند تا نفسه عمیق کشیدمو به خدا گفتم: گریه نداره که داریم مثل دو تا دوست حرف میزنیم...
(هم خیلی ناراحت بودم هم از این حرفم خندم گرفته بود که من ، یه موجود ناچیز به یه عظمت بی انتها میگفتم گریه نکن)
امتحان کنید....حرف زدن با خدا کلی حال میده...مخصوصا شب که همه جا ساکت و آرومه