سلام

سلام به همه ی دوستهای گل قدیمی و همه ی دوستهای جدیدم
ما برگرشتیم جای همگی خالی بود، ممنون از دوستانی که این مدت نظر دادن الان به تک تکتون سر میزنیم

توی این چند هفته یی که نبودم یه عالمه اتفاق خوب و بد افتاد...
واقعا به این نتیجه رسیدیم که اگه سختیهای زندگی نبود ، خوشی های زندگی رو درک نمی کردیم
چقدر بد می شد اگه مجبور بودیم همیشه بخندیم.... چقدر بد می شد اگه هیچ وقت دلمون نمی گرفت.... چقدر بد میشد اگه اشک نبود ، اگه گریه وجود نداشت
به نظر شما زندگی مسخره نمی شد؟ اصلا اون وقت خندیدن و شادی معنایی داشت؟
مثل دیوونه هایی که الکی خوشن... بدون هدف و بدون لذت... به نظر من که خدا یه چیزی می دونسته که خدا شده
پس نباید ناراحت بشیم اگه یه موقع هایی مجبوریم که سختی بکشیم ، این باعث میشه که قدر خوشی ها و خوبیها رو بدونبم و ازشون لذت ببریم