کمک
کنار دریا ایستادی و داری به افکارت فکر میکنی، یک آن متوجه فردی میشی که وسطای آب داره غرق میشه، تو شنا بلدی ولی می شینی و منتظر می مونی تا صداشو بشنوی و ازتو کمک بخواد.ولی هرچی صبر می کنی صدایی به گوشت نمی رسه،بعد از چند دقیقه دیگه اونو نمی بینی،ا نه بابا یعنی غرق شد!
بلند می شی بری به کارات برسی.بین راه به خودت می گی :"خدایا تو شاهد بودی،تقصیر من نبود. من قصدم خیر بود. می خواستم کمکش کنم، ولی هر چی گوش دادم کسی نگفت کمک... "بی خیال اصلا به من چه؟ تقصیر خودش بوده، اون که میدونست شنا بلد نیست خب تااونجا نمی رفت. از همه اینا گذشته، اگه کمک می خواست صدامی زد
"هیچوقت، هیچکس تورو بخاطر این کارت مؤاخذه نمی کنه و کسی از تو توقع کمک نداشته و نخواهدداشت.چون وظیفه تو یکی نبوده. وتو میتونی ادعا کنی :من اونقدر غرق در افکار وکارهای خودم بودم که متوجه غرق شدن کسی نشدم/ اصلا شنا بلد نبودم/یا من صدای کسی رو نشنیدم که بخوام به خاطرش خودمو تو دردسر بندازم/فکر نمی کردم خیلی مهم باشه.
ولی اگه از من کمک میخواست حتما کمکش می کردم
البته شایدبعدها اون فرد بخاطر اینکه تو یکی کمکش نکردی،ازت تشکر کنه
چقدر عجیبه
چقدر عجیبه که :
تا وقتی مریض نشی کسی برات گل نمیاره
تا فریاد نکنی کسی به طرفت بر نمیگرده
تا گریه نکنی کسی نوازشت نمیکنه
تا قصد رفتن نکنی کسی به دیدنت نمیاد
و تا وقتی نمیری کسی تو رو نمی بخشه ....
تو بگو تو بگو با دلتنگی هایم چه کنم ؟
